علم و اسلام
بسم الله الرحمن الرحیم
از اوایل قرن بیستم تلاش هایی جهت به دست آوردن پادزهر های گوناگون از حشرات آغاز شد.
خانم دکتر ((جوآن کلارک)) در استرالیا متوجه شد در سطح خارجی بدن مگس پادزهر هایی وجود دارد که برخی امراض و بیماری ها را درمان می کند! بنا بر این اذعان داشت که در مگس شفا وجود دارد!
هر کسی در این زمینه نظری ارائه کرد ؛ اما کسب تجربه همچنان ادامه داشت تا اینکه تعدادی از اندیش مندان بحث هایی در این زمینه مطرح کردند و متوجه شدند که مگسی که بیماری های بیشتری را حمل می کند، پادزهر های بیشتری را نیز حمل می کند که می تواند منجر به درمان بیماری های بیشتری نیز بشود. به گونه ای که مگس ناقل بیماری هایی که حمل می کند نیست.
محققان از اینکه بیماری و درمان را با هم در یک مخلوق - آن هم مگس- پیدا کردند بسیار متعجب شدند. آن ها به این نتیجه رسیدند که بهترین راه آزاد سازی این پاد زهر ها فرو بردن مگس در آب است.
طی چند ماه محققان دانشگاه آبرن به وجود پروتئینی در بزاق مگس پی برده اند . این پروتئین ممکن است که التیام زخمها و شکافهای پوستی مزمن را تسریع کند.
امروز پزشکان روسیه تلاش می کنند تا درمان جدید با مگس را توسعه دهند؛ زیرا دریافتند مگس حامل مواد شفا دهنده بسیاری است که بیشتر از دارو های سنتی به درمان بیماری ها کمک می کنند. آن ها می گویند این درمان جدید در دنیای پزشکی انقلابی به پا خواهد کرد.
حال این دو حقیقت علمی جدید که چیزی از کشف آن نمی گذرد ( 1-وجود پادزهر در سطح بدن مگس 2- آزاد سازی پادزهر ها از طریق فرو بردن مگس در آب) را با حدیث شریف نبوی (که پیامبر اکرم(ص) قرن ها پیش فرمودند) مقایسه کنید:
إذا وقع الذباب فی شراب أحدکم فلیغمسه ثم لینزعه، فإن فی أحد جناحیه داء وفی الآخر شفاء
هنگامی که مگسی در نوشیدنی یکی از شما افتاد، آنرا در آب فروبرید سپس از آن نوشیدنی استفاده کنید؛ زیرا در یکی از بالهای مگس درد و در دیگری درمان است.
این حدیث شریف در کتاب ((بخاری)) آمده است و در حدیث دیگری (( افتادن پشه در غدا و مالیدن آن به غذا نیز آمده است))
در این قبیل موارد ما مسلمانان معمولاً فقط به حدیث و دستور عمل می کنیم ولی در آن فکر و تحقیق نمی کنیم. در صورتی که بسیاری از مسیر های طولانی تحقیق و تجربه برای ما در قرآن مجید و سخنان بزرگان دین کوتاه شده.
منابع: